In Het Nieuwsblad van 13 november publiceert Jelle Schepers een bijzonder interessant artikel over Felix De Boeck. Omdat het normalerwijze enkel door geabonneerden kan gelezen worden, hebben we het gekopieerd voor een breed publiek. En plaatsen we op enkele Facebookgroepen waarvan de lezers er normaal gezien erg in geïnteresseerd zijn.
Kritische biografie stelt beeld van kunstschilder Felix De Boeck bij: “Zes dagen op het veld werken en zondag schilderen, zo is het niet gegaan”
Onderzoeker David Veltman schreef het resultaat van zijn onderzoek naar Felix De Boeck neer in een vierhonderd bladzijden tellende biografie. — © ssj
Een nieuwe biografie over Felix De Boeck werpt een ander licht op de mens achter de kunstschilder. “Het beeld dat hij van zichzelf ophing, kwam zeker niet altijd overeen met de realiteit”, zegt de Nederlandse onderzoeker David Veltman.
"In samenwerking met het FeliXart Museum in Drogenbos en het Biografie Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen heeft de Nederlandse onderzoeker David Veltman (39) na meer dan vier jaar zijn biografie over kunstschilder Felix De Boeck afgewerkt. “Het was belangrijk om zo veel mogelijk informatie over De Boeck te vergaren. Voor mijn onderzoekswerk ben ik veel in Drogenbos geweest. Ik wou spreken met zo veel mogelijk mensen die De Boeck hadden gekend. Onder meer zijn voormalige huisdokter André Lerminiaux heeft me goed vooruit geholpen.”
Toch bleven ook deuren gesloten. Veltman was immers niet van plan om het bijna iconische beeld van de hardwerkende, religieuze schilder-boer zomaar over te nemen.
Spirituele activiteit
“De
Boeck die van maandag tot en met zaterdag werkte op het veld en enkel
op zondag schilderde, dat is hoe vele mensen hem zagen. Eigenlijk paste
dat vooral goed in zijn religieus wereldbeeld waarbinnen hij het
schilderen voorstelde als een spirituele activiteit op de heilige dag.”
Felix De Boeck. — © if
“De realiteit was anders, al ontken ik zeker niet dat De Boeck diepreligieus was. Hij was een trouwe kerkganger. En de mensen die hij thuis ontving, hadden toch veelal een spirituele oriëntatie. Zelfs koningin Fabiola en de pauselijke ambassadeur zijn bij hem thuis geweest. Veel van zijn vrienden heeft De Boeck geportretteerd, zoals oud-premier Jean-Luc Dehaene. De Boeck had een breed netwerk, zoveel is zeker.”
Het beeld van De Boeck die bijna altijd in of rond zijn hoeve te vinden was, blijft overeind.
Verloren in het buitenland
“Zijn vrouw Marieke leed aan tuberculose. De Boeck kookte en poetste, en moest daarnaast mee zorgen voor hun dochter Marcelleke, die een fysieke en mentale handicap had. Het maakte dat De Boeck aan zijn boerderij gekluisterd was. Heel af en toe ging hij voor het werk naar het buitenland, maar daar liep hij verloren. Op die reizen nam hij zo veel mogelijk eten mee. Op restaurant gaan was ondenkbaar, De Boeck was zeer zuinig.”
“Uit de brieven die hij vanuit het buitenland naar zijn vrouw stuurde, kwam wel naar voren dat zij een hechte band hadden. Marieke was zijn nicht, wat nu heel vreemd lijkt maar in die tijd soms wel voorkwam. Daarop kreeg hij niet echt kritiek. Maar toen hun kinderen snel stierven, vier van hun kinderen werden niet ouder dan twee jaar, kwamen er toch vragen. De Boeck zag het echter als een opdracht van God om zo veel mogelijk kinderen voort te brengen.”
Portretten van Hitler
Over de politieke opvattingen van De Boeck zijn ook bedenkingen te maken. “De Boeck heeft onder meer twee portretten van Hitler geschilderd. Hij deed dat in opdracht, maar had die kunnen weigeren. Ik zeg zeker niet dat De Boeck sympathiseerde met de nazi’s, maar hij bleef bevriend met mensen die wel collaboreerden. Hij verkocht ook eten aan bevriende collaborateurs. De Tweede Wereldoorlog was financieel voor De Boeck zeker geen slechte periode. Omdat de groothandel stil lag, kwamen velen bij hem groeten, fruit en vlees kopen. Onder meer via zijn huwelijk bezat De Boeck veel grond. Een arme boer die amper rondkwam, was hij zeker niet.”
De biografie Sterven in het bed waarin ik geboren ben is onder meer te verkrijgen in de museumshop van het FeliXart Museum en via de Nederlandse uitgeverij Verloren."
©Jelle Schepers - Het Nieuwsblad 13/11/2021
