Op vandaag is er op een totaaloppervlakte van 14.550 hectare, die bestemd is als bosgebied, nog geen bos aangeplant. Omgevingsminister Zuhal Demir (N-VA) kijkt in eerste instantie naar die gebieden om de bosuitbreiding te verwezenlijken. “Een logische keuze”, volgens parlementslid Stijn De Roo (CD&V). “Dit zal trouwens financieel het voordeligst zijn en ecologisch de beste resultaten geven.”
De Vlaamse regering heeft ambitieuze natuurdoelstellingen opgenomen in het regeerakkoord. Zo wil ze in de eerste 5 jaar van de legislatuur 20.000 bijkomende hectare natuur onder effectief natuurbeheer brengen. Tegen 2030 moet er ook 10.000 hectare bos bijkomen.
 |
Om die laatste doelstelling te realiseren kijkt de regering vooral in de richting van gebieden die als bos bestemd zijn, maar die op vandaag nog niet bebost zijn. Uit een antwoord op een schriftelijke vraag van Vlaams parlementslid Stijn De Roo (CD&V) blijkt dat het gaat over 32,1 procent, of 14.550 hectare.
“In totaal is er in Vlaanderen 45.350 hectare bestemd als bosgebied”, antwoordde Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) op een schriftelijke vraag van Vlaams parlementslid Stijn De Roo (CD&V). Het grootste deel bevindt zich in Antwerpen (22.210 ha), gevolgd door Limburg (7.390 ha), Oost-Vlaanderen (6.380 ha), Vlaams-Brabant (7.060 ha), en West-Vlaanderen (2.310 ha). “Op één derde van de oppervlakte aan bestemd bosgebied in Vlaanderen is geen bos aanwezig”, duidt de minister.
Geen enkel perceel ligt te wachten op bebossing. Ik zal blijven inzetten op het wegwerken van drempels om tot bebossing over te gaan
Zuhal Demir - Vlaams minister van Omgeving (N-VA)
Sinds de lancering van het bosuitbreidingsplan wordt sterker ingezet op de aanplanting van nieuwe bossen. “De partners van de Bosalliantie gaan aan de slag met deze cijfers”, aldus Demir. “Zij ondersteunen de lokale besturen in de realisatie van de bosuitbreidingsambities.”
Ze geeft nog mee dat de niet-beboste percelen in bosgebied, die in publieke eigendom zijn, in kaart worden gebracht. “De partners van de Bosalliantie bekijken proactief welke stappen kunnen gezet worden om deze op korte termijn te bebossen.”
Volgens Demir zijn deze niet-beboste percelen bij uitstek de plekken in Vlaanderen waar bebossing op relatief eenvoudige wijze moet kunnen gebeuren. “Kanttekening hierbij is dat er nergens in Vlaanderen grond zomaar ligt te wachten op bebossing”, stelt ze. “Elk perceel in Vlaanderen heeft wel een gebruik, zoals akkers, grasland, struikgewas, huizen en tuinen, recreatie, transportinfrastructuur…, al dan niet via een (pacht)overeenkomst. Dus zelfs het ter beschikking krijgen van bebosbare gronden in als bos bestemde gebieden, binnen een redelijke termijn, blijft een zeer grote uitdaging. Ik zal daarom ook verder blijven inzetten op het wegwerken van drempels om tot bebossing te kunnen overgaan.”
Stijn De Roo noemt het “planologisch evident, als de minister 10.000 hectare extra bos wenst aan te planten, dat ze bij prioriteit bos aanplant in bosgebieden. Deze zijn reeds vele jaren voorzien op de gewestplannen en blijkbaar is 14.550 hectare daarvan niet door bos ingenomen. Dit zal trouwens financieel voor de Vlaamse overheid voordeligst zijn en ecologisch de beste resultaten geven omdat er aaneengesloten bosgebieden gecreëerd worden.”
Bron: VILT vzw©
