Randroddels

Nergens Beter dan ThuiS

In eerdere mijmeringen verklapte ik dat ik een reeks voornamen heb opgehangen aan een waslijn. Ik haal er af en toe eentje af, als inspiratiebron voor een nieuwe RandTaaL-babbel. Zoals het een kleuterjuf past.

Het regent wel al enkele dagen klachten. Omdat ik geschreven heb dat ik de voornamen van mijn lijstje dus aan een waslijn hang. Mooi versierd, kleurrijk en beladen met tierelantijntjes. Vrouwonvriendelijk rollenpatroonbevestigend,  schrijven ze mij.

En nu wil het toeval dat ik blindelings An van dat lijntje heb geplukt voor mijn nieuwe eindejaarsmijmering. Dat wordt spitsroeden lopen. Want An zit of zetelt in het Vlaams parlement. Heb  haar ingegoogled, ze woont in Opwijk. Een verre streekgenoot, dus dubbel uitkijken.

Via het persagentschap Belga deed ze onlangs een merkwaardige uitspraak: “Bewoners van de Vlaamse rand gebruiken taal om te verbinden en niet om te verdelen”. Ze voegt er fijntjes aan toe: dat laatste is het werk van “sommige politici, die taal gebruiken om te polariseren”. Let op de nuance: zij, ook politica, dus niet.

Ik was diep onder de indruk, want “taal om te verbinden”, dat is toch mooi gezegd. Maar bij nader inzien niet zo buitengewoon. Zoals  de Fransen zeggen: du choc des idées  jaillit la lumière.  Die wijsheid gaat terug tot een van de oudste Griekse denkers.

Zijn er buiten de politici nog andere mensen die de taal niet gebruiken om “te verbinden”? En wat als er verschillende talen in het spel zijn, en we elkaar door gebrek aan kennis van andermans of andervrouws taal niet verstaan? Zoals hier in de Rand al wel meer gebeurt. Wat dan, An? Niks verbintenis. Jammer.

We polemiseren dan niet, we polariseren niet, we palaveren niet en we verstaan elkaar niet. Fabeltjeskrant. Zoals in Brussel, waar, naar men beweert,  104 talen worden gesproken. Babelse spraakverwarring. Opwindend!

Volgens An scheelt er ook wat aan de uitwisseling tussen twee taalgemeenschappen in de Rand. Iedereen zit in zijn of haar kleine culturele hoekje. Ja, dat is altijd zo geweest. Blij dat ze er ons nog eens op wijst. Verbinding verbroken? Niet als ze er nooit geweest is…

Maar haar idee om de “Thuis”-zeep “met haar alledaagse situaties “  op televisie te ondertitelen als een van de vele trucs om Nederlands te leren, vind ik maar niks. Laat ze daar bij de Openbare Omroep alvast beginnen met zelf behoorlijk Nederlands te spreken. Dialectsprekende Vlaamse boerkes zijn het gedroomde excuus om zich van ons te distantiëren.

Dikke pakkerd van 

Saskia


Typisch vrouwelijk

De onschuldige ontboezemingen van Saskia komen uit het diepst van haar gedachten. Ze is een onbekende Vlaamse en we zijn er daarom bijzonder trots op dat we haar hebben kunnen strikken voor onze bescheiden Eindejaarsmijmeringen in nieuwsbriefvorm. Ze blijft genoeglijk commentaren spinnen tot haar waslijntje kaal geplukt is. Volgende keer een Nieuwjaarsbriefje? Nog voornamen zat, tot ver voorbij de alcoholcontroles. Kijk Uit!