In Sint-Genesius-Rode is de voormalige papierfabriek Novarode gesloopt. De site is gesaneerd. De Molenbeek krijgt opnieuw zijn historische bedding. Op een terrein van ruim 14 hectaren komen een openbaar park met waterpartijen en daar rond huizen en appartementen. Maar wie komt er wonen? Novarode ligt in het hart van het dorp, pal achter het gemeentehuis, vlakbij de kerk en de grootste school van Rode. Het is een brok lokale economische geschiedenis. Negenhonderd jaar geleden draaide hier al het rad van de watermolen van Termeulen. In het begin van de 16e eeuw werd het een papiermolen. De valleien van de Molenbeek en de Zenne waren destijds de bakermat van de papiernijverheid in de Nederlanden. In 1991 ging de intussen geïndustrialiseerde fabriek failliet. Driehonderd werknemers stonden op straat. Een concurrent nam het bedrijf over, maar startte het niet opnieuw op. Het verlaten terrein werd een dorpskanker. Daarom was de opluchting groot toen de gemeente de industriële bestemming van het gebied in 2003 veranderde in woon- en parkzone.
Veel openbaar groen en wat woningen: dat hoeveelheid en de aard van de woningen, en vooral over wie daar dan komt wonen.
Te groot?
Driehonderd woongelegenheden, deels in blokken van vier bouwlagen hoog, zo is een projectontwikkelaar van plan. De gebouwen in de buurt tellen slechts twee bouwlagen, protesteerde de Vlaamse oppositie in de gemeente. Maar volgens de Franstalige meerderheid is er slechts tweeëneenhalve bouwlaag zichtbaar van op straat omdat het terrein een hoogteverschil van bijna vijf meter heeft. De oppositie stelt ook vragen bij de bouwdichtheid en de mobiliteit. Driehonderd extra woongelegenheden zullen de files op de Zoniënwoudlaan nog verlengen.
Gerommel in de marge, zal je denken. Misschien niet. Rode ligt geprangd tussen het tweetalige Brussel en het Franstalige Wallonië. ‘Le corridor’ gaat hierover. Alle iets grotere bouwprojecten in dit gebied worden met argusogen gevolgd. De taaldruk is hier groot, maar ook zogenaamde ‘geostrategische belangen’ spelen een rol. Bovendien ligt de site in de oude dorpskern van de faciliteitengemeente. De villawijken ten oosten van de spoorweg Brussel-Nijvel, in de buurt van het Zoniënwoud en de Waterloosesteenweg, worden algemeen beschouwd als de Franstalige kant van de gemeente. Het centrum ten westen van de spoorweg, verstrengeld met tweelingbroer Alsemberg, bleef tot nog toe relatief Vlaams. De Vlamingen willen niet het risico lopen om dat in hun nadeel te veranderen. Daarom wilde de Vlaamse overheid graag zelf een woonproject op de site realiseren.
Vlabinvest probeerde herhaaldelijk betrokken te worden bij dit dossier, maar dat lukte niet. (Vlabinvest is een investeringsfonds voor de Vlaamse Rand. Het geeft voorrang aan kopers en huurders met een klein tot middelgroot inkomen die een band hebben met de streek. Meestal werkt Vlabinvest daarvoor samen met een sociale huisvestingsmaatschappij.) Niet goedschiks: alle contactpogingen met de eigenaar liepen op niets uit. Niet kwaadschiks: Vlabinvest heeft een recht van voorkoop bij de verkoop van vastgoed in zijn werkingsgebied, maar dat werd op een juridisch spitsvondige manier ontweken. De eigenaar besloot het goed niet officieel te verkopen aan de projectontwikkelaar, maar over te dragen via een vennootschapspatrimonium. Een wettelijk toegelaten constructie waarop het voorkooprecht niet van toepassing is. De gemeente verwacht van de projectontwikkelaar wel 50 zogenaamde ‘betaalbare’ appartementen, maar wil die zelf toewijzen, niet via een sociale huisvestingsmaatschappij. Ze is bang dat die voorrang zal geven aan Vlamingen. Toch groeit de kans dat een Vlaamse sociale huisvestingsmaatschappij betrokken wordt. Volgens het Vlaamse grond- en pandendecreet moeten in Rode tegen 2025 209 sociale woningen gerealiseerd worden. Novarode moet wettelijk 20 % bescheiden woningen tellen waarvan minstens 10 % echte sociale woningen. De ontwikkelaar mag dit zelf doen, onder de controle van de Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen (VMSW), of hij mag de gronden ook verkopen aan de plaatselijke sociale huisvestingsmaatschappij of, als deze ze niet wil, aan de VMSW.
(bron: Randkrant april 2012 – auteur Carla Goetvinck).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten