De slag van Waterloo/Hondzocht
Foto © Elsie De Greef / Belangrijk volk op de hoeve Malavisé
Foto © Elsie De Greef / Redevoering van Prof. Em. Dr. Luc De Vos
Foto © Elsie De Greef / Dhr. Henne Schuwer, Ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden aan het woord
Foto © Elsie De Greef / de paas-soldaten
Foto © Elsie De Greef / de paas-soldaten
Foto © Elsie De Greef / Dhr Lode De Witte hield zijn redevoering
Foto © Elsie De Greef / de wens naar vrede werd bezongen door volksmuzikanten
Foto © Elsie De Greef / Bij de herdenkingsplaat 'De Vrede van Hondzocht' werden bloemen neergelegd
Foto © Elsie De Greef / Bij de herdenkingsplaat 'De Vrede van Hondzocht' werden bloemen neergelegd
Foto © Elsie De Greef / Bezoek aan het museum
Foto © Elsie De Greef / De plechtigheid werd afsloten met een receptie in de Malavisé-hoeve
Hondzocht stond zaterdag 20 juni helemaal in het teken van de slag van Waterloo. Het tweede hoofdkwartier van Wellington lag op 18 juni 1815, in de hoeves Malavisé en Yserbyt in Hondzocht en dit werd herdacht met redevoeringen van Prof. Em. Dr. Luc De Vos, Dhr. Henne Schuwer, Ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden en Dhr. Lode De Witte, provinciegouverneur.
De plechtigheid begon met de aankomst van de vleugeladjudant van Zijne Majesteit Koning Filip in de Malaviséhoeve. Er werd gestart met een redevoering van Prof. Em. Dr. Luc De Vos, hij had het onder andere over de cruciale rol van het 'Leger der Nederlanden' in de slag van Waterloo. Frederik, Prins van Oranje stond aan het hoofd van de 2de linie die Brussel, Antwerpen en Oostende moest verdedigen. Hij moest de weg naar de havens beveiligen indien de Britten de slag in Waterloo verloren. In 5 stappen werd de rol van het leger, een internationale troepenmacht (17.000 Belgen, Nederlanders, Duitsers, Britten, Zweden, Russen) dat in Hondzocht verbleef uit de doeken gedaan. Een belangrijk feit was het gevecht te Quatre-Bras, waar de Prins Van Oranje en generaal Jean-Baptiste Van Merlen, Wellington redde. Door de troepen van Maarschalk Ney een halt toe te roepen hebben zij de geschiedenis een andere wending gegeven. Indien zij de Fransen niet hadden verslagen dan werd Wellington die nacht zelf gevangen genomen en was er nooit een slag van Waterloo geweest.
Dhr. Henne Schuwer, Ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden, was fier om als Nederlander aanwezig te zijn op zo een belangrijke herdenking. Hij vond de samenwerking tussen de verschillende landen het begin van het proces van de eenheid van Europa.
Tijdens deze plechtigheid volgden de paas-soldaten de weg die Frederik, prins van Oranje, op 18 juni 1815 met zijn Etat-Major aflegde, om naar de molen van Hondzocht te rijden. Van op de molen van Hondzocht, kon hij de omgeving evalueren en de slag van Waterloo volgen want de slag van Waterloo had plaats op slechts 15 km van de molen.
Aan de molen van Hondzocht keerden de paas-soldaten terug naar het pleintje, hoek Bellinghenstraat/Edenigensesteenweg. De soldaten stelden zich op in U-vorm en Dhr Lode De Witte hield zijn redevoering. De Provincie Gouverneur had het over Napoleon, het genie, wat hij heeft gerealiseerd oa ons burgerlijk rechtboek vindt zijn oorsprong bij Napoleon maar natuurlijk was Napoleon ook een dictator. Hij kwam tot het besluit dat we een democratie nodig hebben om goed te regeren. Daarna werd de wens naar vrede bezongen door 9 volksmuzikanten, waaronder Walter Evenepoel.
Bij de herdenkingsplaat "De Vrede van Hondzocht" werden bloemen neergelegd door achterkleinkinderen van een familie 'Rechtvaardigen onder de Volkeren' een Rwandees gezin (slachtoffers van de Rwandese genocide), de Ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden, de Gouverneur van Vlaams Brabant en andere genodigden.
De plechtigheid werd afsloten met een receptie in de Malavisé-hoeve en een vrij bezoek aan het voor de gelegenheid ingerichte museum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten